Lieve allemaal,
Ten eerste wil ik jullie bedanken voor de onwijs lieve en ook vele reacties die ik heb mogen ontvangen op het krantenartikel van zowel de Gelderlander, als van het artikel wat in de Hoefslag heeft gestaan. Voor beide, en eigenlijk alles waar mijn verhaal in voorbij komt, ben ik benaderd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik over beide wel even heb nagedacht. Zoals ik in mijn Facebook post omschreef, vond ik het lastig, aangezien ik deze situatie niet iets vind wat op sensatie mag lijken. Dat klinkt misschien best wel hypocriet. Ik ben namelijk diegene die alles openbaar heeft gemaakt. Zowel op mijn sociale kanalen maar ook op deze blog.
Dat is dan ook de reden dat ik best wel eens heb zitten twijfelen om met deze hele openbaring te stoppen, want ik loop toch? Maar aangezien ik nog elke dag zoveel reacties krijg en opmerkingen van mensen dat ze het fijn, interessant en goed vinden wat ik doe, heb ik besloten om door te gaan. Door voor die mensen die misschien net in een soortgelijke situatie beland zijn en nog geen idee hebben wat er op ze af komt of wat ze te wachten staat. Maar ook om de struggles en leuke feitjes te bespreken die ik ervaren heb gedurende de hele situatie en soms nog steeds. Daarom wil ik ook zeggen, mocht je bepaalde vragen of ideeën hebben voor mij om een blog over te schrijven, schroom niet en stuur me een berichtje!
Het artikel in de Gelderlander vond plaats naar aanleiding van mijn post over de vierdaagse. Wat er daarna wereldwijd is gebeurd is in geen woorden te omschrijven. Zo ontzettend heftig en daarnaast ook onzeker makend. De vierdaagse heeft NATUURLIJK de laatste prioriteit in deze, want zaak is dat de situatie rondom het Corona virus onder controle komt. Dat mensen beter worden, en er vooral minder of geen mensen meer overlijden aan dit vreselijke virus. Daarom blijf ik gedurende deze periode keurig binnen en volg ik zeker de aanwijzingen van de overheid en het RIVM op. Iets waar ik van vind dat iedereen waarbij het in de mogelijkheid ligt moet doen. Als je geen gegronde reden hebt om naar buiten te gaan, doe het dan ook vooral niet. Het gaat er niet om dat je zelf in goede gezondheid bent, maar dat de besmettingen terug moeten dringen en we de kwetsbare om ons heen zoveel mogelijk moeten beschermen tegen dit virus waar wij als "gewone" mensen kunnen. Ik zou het niet over mijn hart kunnen verkrijgen dat door mijn toedoen of laksheid iemand die dichtbij ons staat in gevaar gebracht wordt.
Het virus brengt ontzettend veel teweeg. Grote evenementen worden afgelast, bedrijven moeten hun deuren dicht doen. De druk die op de schouders ligt van ondernemers, maar zeker op die van de mensen met vitale beroepen, die voor ons zorgen, en er alles aan doen dat mensen beter worden, of aan voedsel kunnen komen is immens. Deze mensen zijn in mijn ogen regelrechte HELDEN. Ik stond daar natuurlijk al vaak bij stil, maar momenteel gaat er geen dag voorbij dat ik niet aan deze helden denk of een kaarsje brand voor hen die het nodig hebben en hen die het verdienen.
Voor iedereen vergt deze situatie veel. Voor de mensen die de wereld proberen draaiende te houden, maar ook voor de mensen die noodgedwongen thuis zitten, en alle touwtjes aan elkaar aan het vastknopen zijn, om zo min mogelijk gevolgen te ervaren. Zelf kom ik uit een ondernemersgezin en heb ik een relatie met een ondernemer, dus je kunt je wellicht indenken wat voor gesprekken er plaatsvinden. De bedrijven moeten en gaan door waar ze kunnen. Voor hen maak ik een diepe buiging. Blijven vechten in deze onzekere tijd waarvan niemand gaat weten hoelang die duurt, vergt heel veel wilskracht en moed. Ik ben dan ook trots op iedereen die op welke manier probeert om te gaan met deze situatie. Mensen die thuis zitten en nu andere helpen waar ze kunnen vind ik echt kanjers. Dankzij jullie krijgen mensen hulp die ze nodig hebben. Met kinderen, met boodschappen, met verzorging, wat dan ook. Super vind ik het! Ik hoop en gun iedereen dat ze hoop blijven houden, en het hoofd niet laten hangen, hoe moeilijk ook, we moeten er het beste van maken! (Sprak zij als een soort moeder Theresa, maar uiteraard niet anders bedoeld dan vanuit een goed en groot hart.)
Wat betreft de vierdaagse.
Wij trainen door ondanks dat we niet weten of de vierdaagse door zal gaan. Ik gebruik deze tijd naast thuis werken, om in shape te komen en te blijven. Of dat nu is door thuis work-outs te doen, door te paardrijden of te wandelen. Aan mijn vitale gesteldheid zal het niet liggen dat ik, ALS het doorgaat, de vierdaagse uitloop. Mocht het niet zo zijn, weet ik in ieder geval wel dat mijn lichaam weer in staat is om heel wat kilometers af te leggen. Dus het is nooit voor niks geweest.
Ik gebruik deze tijd om dingen te doen die ik lang voor me uit schoof, of simpelweg niet aan toe kwam of leek te komen. Ik weet ook niet meer of ik het geen wat ik nu ga delen al eens eerder verteld heb, maar:
"Er komt een documentaire aan!!"
Vorig jaar, halfweg mijn traject, werd ik benaderd door een documentaire maker. Of ik mee wilde werken aan een mooie documentaire over een bijzonder verhaal. Want mijn verhaal was schijnbaar bijzonder. Ik kan me dat wel zo bedenken, maar heb het nooit op die manier ervaren. Voor mij is het namelijk dagelijkse kost geworden.
Maar goed, een documentaire dus.
In de documentaire neem ik je mee in nagenoeg mijn hele traject. Jullie krijgen een binnenkijkje bij verschillende therapieën en maken als kijker memorabele momenten mee! In deze documentaire deel ik letterlijk alles. De meest mooie emotionele, maar ook minder fijne momenten. We hoopte en hopen nog steeds dat mijn finish bij de vierdaagse de laatste beelden van de docu zullen worden, maar dat laten we voorlopig even op zijn beloop. We zien wel.
Groot nieuws dus voor nu en in de komende tijd, maar eerst hebben we een hele grote andere hobbel te nemen met zijn allen! Ik wens iedereen heel veel sterkte, beterschap en goede moed! Hou vol!
